Wat na 14 oktober?
18 Oktober 2012
14 oktober is voorbij. De analyses kunnen beginnen. Dank. Dat is zonder enige twijfel wat wij onze kiezers verschuldigd zijn. Met drie zetels en meer dan 1000 stemmen (14%) is onze doelstelling ruimschoots bereikt. Dank ook aan de kandidaten en sympathisanten die met hun enthousiasme ons verhaal hebben willen uitdragen. Aan plakkers, canvassers, filmmakers, fotografen, boekhouders, raadgevers en actievoerders van deze campagne: duizend maal dank voor jullie inzet. Zonder jullie geen drie zetels, zo eenvoudig kan het zijn. Ter zake. Vriend en vijand zullen beamen dat dit resultaat zonder een kartel niet mogelijk was. Dit had Groen niet alleen gekund. Laten we wel wezen, bij verkiezingen gaat het niet over de olympische gedachte, maar om resultaten. Die zijn er nu, en zij vormen voor dit kartel geen eindpunt. Integendeel. Vanaf nu zullen Groen en Sp.a hun samenwerking voortzetten, zonder daarbij hun eigenheid te verliezen. Dit kartel klikt. Programmatisch en persoonlijk. De komende weken zullen we de krijtlijnen voor die samenwerking uitzetten en ervoor zorgen dat we op minstens drie fronten tegelijk actief kunnen zijn. In onze eigen partij, in de gemeenteraad, en - wellicht het meest belangrijke - in het veld. Het is een cliché, maar op 15 oktober is de volgende campagne begonnen. 14 oktober is ook voor andere partijen een mijlpaal. Voor het eerst is de decennialange absolute meerderheid van CD&V gebroken. VB verliest een zetel en Open Vld levert drie zetels in. Winnaars zijn het kartel en N-VA, dat 5 zetels binnenhaalt. Wie kan rekenen ziet dat er mathematisch zonder CD&V kon worden bestuurd. Een zogenaamde tripartite met het kartel, Open Vld en N-VA was mogelijk. Ons kartel was zeker bereid om dat gesprek aan te gaan, en ook N-VA, ook al zijn de visies over de waarden in onze samenleving flink uiteenlopend. Louter pragmatische lagen daar mogelijkheden. Die kans is er op de avond van de verkiezingen niet gekomen. Al vroeg op de avond bleek dat CD&V en Open Vld met elkaar tot een akkoord zijn gekomen. N-VA mocht bij CD&V nog 's langskomen, maar dat was alleen voor de schijn. Wellicht om te verdoezelen dat er tussen CD&V en Open Vld een voorakkoord was. Daar is op zich niets mis mee, maar wie er voorakkoord sluit, moet dan mans genoeg zijn om dat toe te geven en andere partijen niet in de waan laten dat je nog met hen wil praten. Een voormalige partner nog even binnenlaten terwijl de nieuwe al in de keuken zit: het getuigt van slechte smaak. Wie verzint dat? Daarmee is de kous niet af. Open Vld heeft namelijk een historische kans gemist om in Lovendegem het roer om te gooien. Historische kansen bieden zich niet vaak aan, en dat maakt het extra zuur dat Open Vld niet de minste poging gedaan heeft om zelfs maar na te gaan wat de mogelijkheden voor een tripartite waren. En extra treurig dat ze die verantwoordelijkheid hebben ontlopen. Open Vld heeft de kans verkwanselt om deze gemeente uit de Vlaamse klei te trekken, om de oogkleppen af te gooien en de blik te verruimen. Open Vld had zich onsterfelijk kunnen maken, maar gaat nu de geschiedenis in als de partij van de gemiste kansen.
Omgekeerd is de liefde van CD&V voor Open Vld vrij logisch. Tussen de programma's zit geen verschil. Open Vld had in deze verkiezingen immers geen eigen verhaal, en dat heeft de kiezer hen ook duidelijk gemaakt. Voor Open Vld restte alleen een eventuele schepenzetel om de bittere pil van het verlies door te slikken. Door Open Vld binnen te halen, werd meteen ook de weg naar de tripartite afgesneden. Strategisch een goede zet. Maar daarmee heeft CD&V zich een harde oppositie op de hals gehaald. Voor alle duidelijkheid: het kartel zal meewerken waar het kan, en binnen en buiten de gemeenteraad de nodige initiatieven nemen, maar het moet even duidelijk zijn dat er een eind zal komen aan de kwalijke praktijken, het gesjoemel en de vergaande arrogantie van de gevestigde waarden. Die insteek zal bij onze collega's van de oppositie niet anders zijn.
Het kan allemaal onze pret niet drukken. Het Meetjesland is een stuk groener geworden. Het heeft lang geduurd, maar u zult zien: het was het wachten waard.
Terry Gyselbrecht